পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/২১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১১
দেৱজিত।

শৰ ঘাৱে ইন্দ্ৰদেৱ ভৈলেক বিশ্ৰুতি।
ক্ষণেকে চেতন পাই ইন্দ্ৰ সুৰপতি॥
ইন্দ্ৰশ্ৰুতি পাইলা দেখি বীৰ ধনঞ্জয়।
পুনু দশ শৰ মাৰি ভেদিলা হৃদয়॥১৩৩৭
এক দিব্য শৰ মাৰি ধনুক চেদিলা।
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ শৰ মাৰি ধ্বজক কাটিলা॥
চাৰি শৰ মাৰিয়া মাৰিলা চাৰি হয়।
কুৰি শৰে ভেদিলন্ত সাৰথি-হৃদয়॥১০৩৮
ৰথ ধনু নাই দেখি দেৱ সুৰপতি।
মৰণ সদৃশ ভৈলা ৰণত সম্প্ৰতি॥
কি কৰিবে ইন্দ্ৰে পাছে মনত গুণিলা।
অৰ্জ্জুনক আগে দেখি হৃদয় কম্পিলা॥১৩৯
পাছে সুৰপতি এক উপায় গুণিলা।
দিব্য খড়্গ ধৰি পাছে অৰ্জ্জুনক ধাইলা॥
মহাকোপে অৰ্জ্জুনক ইন্দ্ৰে খেদি যায়।
স্বৰ্গ মহী সাগৰ খলকে গিৰি সাই॥১০৪০
সাতো সাগৰৰ ঢউ পৰ্ব্বত সচল।
মেৰু গিৰী কম্পিয়া কৰয় তলবল॥
বিস্ময় যে হুয়া চাহি আচে ব্ৰহ্মা হৰ।
অৰ্জ্জুনক খেদি কোপে যায় পুৰন্দৰ॥১০৪১
অৰ্জ্জুনে দেখন্ত ইন্দ্ৰে মোক আসে ধাই।
খড়্গ ধৰি খেদি আসে দেখি লাগে ভয়॥