এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৩
দেৱজিত।
হৃদয় বিদাৰি পাতালে পশিলা
অৰ্জ্জুনৰ শীঘ্ৰে বাণ।
সাগৰত স্নান কৰি সেইক্ষণ
পশিলা অৰ্জ্জুন তূণ॥
কম্পি কম্পি ইন্দ্ৰ ৰথত পৰিলা
নাহিকে চেতন জ্ঞান।
অমৃত খাইবাৰ প্ৰবন্ধে ইন্দ্ৰৰ
পুনু ৰহিলেক প্ৰাণ॥৯৫৩
চেতন লভিয়া দেৱ পুৰন্দৰ
অৰ্জ্জুনে বোলে বচন।
ধন্য ধনঞ্জয় তোৰ যশ চয়
থাকিবে তিনি ভুবন॥
মই সুৰপতি দুৰ্ব্বাৰ শকতি
কম্পাইলি মোক সমৰে।
তোৰ সম বীৰ নতু দেখোঁ আৰ
যশ গাইবে চৰাচৰে॥৯৫৪
এহি বুলি ইন্দ্ৰে প্ৰশংসা কৰিয়া
ক্ৰোধত জ্বলিলা বৰ।
দৃঢ়াঙ্গৰ গুণে যুৰি অগ্নি শৰ
প্ৰহাৰিলা পুৰন্দৰ॥
জাকে জাকে অগ্নি নিকলন্তে যাই
ইন্দ্ৰৰ যে বহ্নি শৰ।
১৭
