সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭৫
দেৱজিত।

হৰে শৰ বৰিষয় অৰ্জ্জুনে দেখিলা।
বাচি আনি বায়ু বাণ গুণত যুৰিলা॥৮৬৭
মন্ত্ৰ পঢ়ি ধনঞ্জয় পঠাইলেক হানি।
প্ৰচণ্ড আন্দোলে চলে আকাশত চানি॥
গিৰ গিৰ শবদে যে হৰ মেঘ যাই।
নিজ্জনক লাগি বাযু নিলা উৰুয়াই॥৮৬৮
হেন দেখি আনিলা পৰ্ব্বত পাঞ্চ বাণ।
আথ বেথ কৰি হৰে কৰিলা সন্ধান॥
তেতিক্ষণে বায়ু নিবৰ্ত্তিয়া নিলা হৰ।
আকাশত হুই ৰৈলা পাঞ্চ গিৰিবৰ॥৮৬৯
বায়ু নিবৰ্ত্তিলা অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ টান।
বজ্ৰ বাণ হানি পৰ্ব্বতক কৰি চন্ন॥
পাচে বায়ু মেঘ শৰ উৰুৱাই নিলা।
নিজ্জনে পেলাই পুনৰপি আসি ভৈলা॥৮৭০
অৰ্জ্জুনৰ তূণত পশিলা বায়ু শৰ।
দেখি ক্ৰোধে জ্বলি গৈলা দেৱ মহেশ্বৰ॥
অৰ্জ্জুনক হৰে হানিলেক শত বাণ।
ভেদিলেক হৰে অৰ্জ্জুনৰ মৰ্ম্মস্থান॥৮৭১
হৰৰ শৰত নকম্পন্ত বীৰবৰ।
প্ৰচণ্ড অগনি যেন জ্বলে কলেৱৰ॥
আতি বৰ ক্ৰোধত অৰ্জ্জুন গৈলা জ্বলি।
সনাইবাৰ তীক্ষ্ণ শৰ হাতে লৈলা তুলি॥৮৭২