পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১০৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৭
দেৱজিত।

শক্তি কাটা গৈলা ৰাক্ষসৰ ক্ৰোধ বৰ।
অৰ্জ্জুনক ধাইল ধৰিয়া মুদগৰ॥ ৫২৪
ঘোৰ ৰাৱ চাৰি অৰ্জ্জুনক দিলা ধাৰি।
মুদগৰে কোবাই অৰ্জ্জুনক খাওঁ বুলি॥
মুদগৰ ধৰিয়া যাই ক্ৰোধ কৰি বৰ।
ৰথত আছন্ত চাই দেৱ দামোদৰ॥ ৫২৫
মাধৱ বদতি শুনা বীৰ ধনঞ্জয়।
কাল মহি ইতো ৰীৰ ত্ৰৈলোক্য বিজয়॥
শীঘ্ৰ কৰি কাটো তাৰ হাত দুই খান।
অদ্ধ চন্দ্ৰ শৰ সখি কৰিয়ো সন্ধান॥ ৫২৬
মাধৱৰ বচনে অজ্জুন বীৰ বৰ।
ধনুত জুৰিলা আনি অদ্ধ চন্দ্ৰ শৰ॥
সাৰঙ্গ টানিয়া বীৰে প্ৰহাৰ কৰিলা।
মুদগৰ সমে দুই হাতক কাটিলা॥ ৫২৭
হাত কাটা গৈলা তাৰ ক্ৰোধ ভৈলা আতি।
মুখ গোট মেলি ধাইলা অৰ্জ্জুনক প্ৰতি॥
তাৰ পাৱ ভৰে কাম্পে যত বসুন্ধৰী।
পৰ্ব্বত কম্পিয়া পৰে শিখৰ উফৰি॥ ৫২৮
এহি মতে অৰ্জ্জুনক কাল মহি ধাইলা।
সাগৰ খলকিটো পৰ্ব্বতে লঙ্ঘিলা॥
অৰ্জ্জুনে দেখন্ত মোক আসে মুখ মেলি।
প্ৰচণ্ড অগনি সম তনু গৈলা জ্বলি॥ ৫২৯