পৃষ্ঠা:দন্দুৱা দ্ৰোহ.pdf/৯১

দঢ়াই দঢ়াই কলে তেওঁ যেন বিদ্ৰোহীৰ দললৈ নাযায়। তেওঁ যেন বিদ্ৰোহ দমনৰ সহায় কৰে। চাঁদকুচীয়াই জনালে যে তেওঁ বিদ্ৰোহীসকলৰ লগ নালাগে, কিন্তু চাৰিওফালে বিদ্ৰোহীৰ মাজত থাকি তেওঁ সদ্যহতে তেওঁকো ( বৰফুকনকো ) দেখা দেখিকৈ সহায় কৰিব নোৱাৰে। তেওঁ সদ্যহতে কোনো পক্ষত নহয়— অবশ্যে সুবিধা পালে তেওঁকে ( বৰফুকনকে ) সহায় কৰিব। চাঁদকুচীয়াক বিদায় দি বৰফুকনে নিজৰ তিনি শ আহোম ৰণুৱাক তিনিজন সেনাপতিৰ সৈতে, চেঁচামুখলৈ যোৱা আমিন গাৱঁৰ, চিলাৰ চকিলৈ যোৱা উত্তৰ গুৱাহাটীৰ আৰু পুষ্পভদ্ৰা বা দীৰ্ঘেশ্বৰলৈ যোৱা ৰজা দুৱাৰৰ বাটলৈ পঠালে। তেওঁ ভাবিলে যে কামৰূপীয়া ঢেকেৰীক দমন কৰিবলৈ এই তিনি ঠাইত এশ এশকৈ তিনিশ ৰণুৱায়ে যথেষ্ট হব।
 ইফালে আহোমৰ টেকেলাক খেদি হৰদত্তে বীৰদত্তক চেচামুখৰ বাটলৈ ৬০০ ৰণুৱাদি কমাৰকুচীয়া বৰুৱাক ৬০০ সৈন্যেৰে সৈতে পুষ্পভদ্ৰাৰ বাটলৈ, মহীৰামক ৬০০ ৰণুৱা দি চিলাৰ-চকিৰ ফাললৈ পঠালে। তেওঁবিলাক যুদ্ধ-যাত্ৰা কৰাৰ আগে তেওঁলোকৰ পৰিয়ালসকলে, বঙহ-কুটুমৰ স্ত্ৰীসকলে উৰুলি জোকাৰ দি শঙ্খ-ঘণ্টা বজাই মাঙ্গলিক আচৰণ কৰিছিল।