পৃষ্ঠা:দন্দুৱা দ্ৰোহ.pdf/৩৯

হয় কৰিম” বুলি কই মানুহ যোৱা ওলটাই পঠালে। তিনি চাৰি মাহ মানৰ মূৰত এই মানুহ যোৰা শাওনত উলটি আহি হৰদত্তক এই কথা জনোৱাত হৰদত বীৰদতে আহোমৰ পৰা সুবিচাৰ নাপাওঁ” বুলি মনতে থিৰ কৰ আন উপায় কৰিবলৈ কাৰবাৰ লগালে; অৰ্থাৎ ৰাইজ গোটাই কামৰূপত বৰফুকনৰ শাসন উঠাই দিবলৈ স্থিৰ কৰিলে।
       আমি এই খিনিতে জনাওঁ যে হৰদত বীৰদত যদিও উচ্চ কলিতা বংশৰে আছিল আৰু তেওঁলোকে বৈষ্ণৱ ধৰ্ম্মকো মানিছিল; তথাপি তেওঁলোক আচলত শাক্ত ধৰ্ম্মত হে দীক্ষিত আছিল। হৰদত বীৰদতে বছৰি পঠা ছাগলি বলি দি দুৰ্গোৎসৱ কৰিছিল।
       বুৰঞ্জীৰ আগৰে পৰা আমাৰ এই অসম দেশখন দুটা প্ৰধান তীৰ্থৰ বাবে গোটেই ভাৰতবৰ্ষতে বিখ্যাত। এখান তীৰ্থ কামৰূপৰ কামাখ্যা ধাম; আনখান শদিয়াৰ পূবে মিচমি ৰাজ্যৰ মাজত থকা পৰশুৰাম কুণ্ড। এই দুই তীৰ্থলৈ ভাৰতবৰ্ষৰ সকলো ঠাইৰে সাধু, সন্ত, মহন্ত, শৈব, শাক্ত বৈষ্ণব সকলো শ্ৰেণীৰে সন্ন্যাসী, বৰাগী সেই কালতো বাটে বাটে খোজ কাঢ়ি, খুজি মাগি খাইও আহিছিল। কামৰূপ জিলাৰ তিনি কুৰি পাঁচখান মৌজাৰ প্ৰায় প্ৰত্যেক মৌজাতেই তীৰ্থস্থান, সত্ৰ, মঠ, মন্দিৰ আছে। গুৱাহাটী নগৰৰ ভিতৰত আৰু দাতিয়ে কাষৰে এইবিলাক তীৰ্থ