পৃষ্ঠা:দন্দুৱা দ্ৰোহ.pdf/১০৭

হৈছে৷ মহীৰাম জাতে-কুলে বংশ-গৌৰবেও হীন নহয়৷ মহীৰামৰ ভাই ককাই আই বোপাই নাই যেতিয়াই পদুমক মহীৰামলৈকে বিয়া দি সদাই জী-জোঁৱাই উভয়কে নিজৰ ঘৰতে ৰাখিব পাৰিব৷ এইদৰে ভাবিচিন্তি তৃতীয় বছৰৰ মাঘ মহীয়া ৰণৰ আগতে অৰ্থাৎ, পুহমহীয়া এনিশা বৰুৱানীয়ে পদ্মকুমাৰীক টোপনি যোৱা যেন দেখি শুবৰ সময়ত গিৰিয়েকক ক’লে :– “চাওকচোন আপুনি আজি দুবছৰে কেৱল ৰণতে মত্ত৷ ঘৰৰ ফালে কি হৈছে কি নহৈছে আপুনি একোৰে বুজ নলয়৷”
 হৰদত্ত—“কি বুজ লব লাগে মাইছানাৰ মাক ॥ তোমাৰ নিচিনা চাবতিয়াল ঘৈণী থাকোঁতে মোৰ ঘৰৰ চিন্তা কি হৰ? তাৰ উপৰিও দৰাচলতে মোৰ মগজুত এতিয়া ৰণ বিগ্ৰহৰ চিন্তাত বাজে আন কেনো চিন্তাই ঠাই নাপায়”৷
 বৰুৱানী-“ৰণ দেখোন আপুনি জিকিছেই৷ আপুনিয়েই দেখোন আজিকালি আমাৰ উত্তৰ কামৰূপৰ একচ্ছত্ৰী ৰজা৷ এনেস্থলতনো আপোনাৰ চিন্তা কিহৰ”?
 হৰদত্ত—নহয় তুমি নাজানা৷ যদিও এই গল দুবছৰে আহোমৰ বৰফুকনটোক যথেষ্ট সেকা দিছোঁ তথাপি যে নিশ্চিন্ত হলো, সেইটো নহয়৷ লেকেটা আহোমে যে এই দুই বেলি ঘাটিয়েই ৰণ এৰি পলাব সেইটো নহয়; সি আকৌ এমাহ মানৰ পিছতে তয়া ময়া ৰণ লগাবলৈ যো যা