সূত্ৰ—কৃষ্ণক নিৰ্ব্বন্ধ শুনিয়ে (যশোদা বোল) — আঃ ওহি চণ্ড বালক পয়োধৰ নপায়া ছোৰব নাহ, ইহাক তন পান কৰায়া পঠাওঁ।
সূত্ৰ–ওহি বলি যশোৱা হাসি হাসি কৃষ্ণক কোলে তুলি, বদনে চুম্বন দিয়ে আনন্দে স্তন পান কৰাৱত॥ শ্ৰীকৃষ্ণ পৰম সন্তোষে মাৱক তন পান কয়ে লাগল॥ সেহি সময়ে গোপীসব যশোদাক ডাকি বোলল॥ (কথা) গোপীসব বোল — ওহে মাই যশোদে, ঘেষনি দিয়ে থালি ভৰিয়ে যে ক্ষীৰ থৈয়া আছা, সে উতলি পৰয়, তুহু ৰাখ আসিয়া হামুসব অবজৰ নুহু; মাই সত্তৰ আৱ সত্তৰ আৱ॥
সূত্ৰ–তাহে শুনি যশোদা বোল—(কথা) অহে পূতা গোৱালী সবে ডাকয়, ঘূষিক ক্ষীৰ উতলি পৰয়, হামু তাহেক ৰাখু গিয়া, তুহু তন পান ছোৰহ।
সূত্ৰ-যশোদাক বোলে শ্ৰীকৃষ্ণ তন পান নাহি ছোৰত দেখিয়া যশোদা কোপে কোল হন্তে কৃষ্ণক মাটিত থেকচায়া থৈয়া কহুঁ, লৱৰি ক্ষীৰ ৰাখিতে গেল॥ তথি গৈয়া ক্ষীৰ উতাৰি থউ বুলি তথি ৰহল। শ্ৰীকৃষ্ণ মাৱক ভাৱ দেখিয়ে বোল, (কথা শ্ৰীকৃষ্ণ বোল)— হামু কোটি কোটি ব্ৰহ্মাণ্ড নায়ক, ব্ৰহ্মা আদি দেবক পৰম দেবতা হামাক মহা মহা যজ্ঞে সন্তোষ কৰাইতে নাহি পাৰত, হামু নিজগুণে
