পৃষ্ঠা:দদাইৰ পজা.pdf/৩১

২১

টম্‌ দদাইৰ পজা।

 ভগবান, তুমি আছা। যদি কোনোবাই তুমি নাই বুলি কয়, তেনেহলে স্বেনেটৰ (Senator) বাৰ্ড আৰু তেওঁৰ সহধৰ্ম্মিণীৰ দৰে মানুহ তোমাৰ ৰাজ্যত কেনেকৈ আছে? যি ঘৰলৈ ইলাইজাই হেৰিক লৈ গ’ল, সেই ঘৰ এওঁলোকৰে। সাঁজ হল। চাকি লগালে। স্বেনেটৰ বাৰ্ডে কাম কৰি আহি চটি জোতা পিন্ধিছে। মিসেস্ বাৰ্ডে খোৱা বোৱাৰ তদাৰক কৰিছে। ঘৰৰ ভিতৰ বাহিৰ চাফ চিকণ। মানুহ যেনে ঘৰো তেনে। অলপ পৰ পাছত কাজো বু্ঢ়া সেই খোটালীত সোমাই আহি কলে, “আই, এবাৰ ৰান্ধনী ঘৰলৈ আহক চোন্।” আই ওলাই গ’ল। মিঃ বাৰ্ডে কাকত পঢ়িবলৈ ধরিলে। অলপ পৰ পাছত মিসেস্ বাৰ্ডে মাতিবলৈ ধৰিলে, “জন, জন, এবাৰ ওলাই আহা চোন্, বেগাই আহা।” জনে ৰান্ধনী ঘৰত যি দেখিলে তেওঁ বিচূৰ্ত্তি হ’ল। এজনী তন্বী গাভৰু ছোৱালী গাৰ কাপোৰ ফটা আৰু বৰফে ভৰা। তাইৰ জোতা এপাট নাই, ভৰিৰ পৰা তেজ ওলাইছে, মোজা নাই। তাই দুখন মাচিয়াৰ ওপৰত শুই আছে। মুচ্‌কচ্। মুখ দেখিলে ঘৃণিত জাতি বুলি জানি কিন্তু শোকেৰে ভৰা মুখ খনত কি সুন্দৰ জ্যোতি। বাৰ্ডে এই দৃশ্য দেখি এটি হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে আৰু একে থৰে চাই ৰ’ল। ঘৈণীয়েক আৰু লিগিৰী আন্ট ডাইনাই ঔষধ পাতি দি তাইক শুশ্ৰূষা কৰিছে। কাজো বুঢ়াই লৰাটিক কোলাত লৈ জোতা মোজা খুলি দি চেচা ভৰি দুখন গৰম হবলৈ ঘঁহি দিছে।