তাৰ তুই বিশ্বাস নকৰে'। সিহঁতৰ সতীত্ব, সিহঁতৰ বিশ্বাস সকলে। ছি, সকলো মৰিচিকাম। উস্ ইমানেই অবিশ্বাসিনী। উক?-শান্ত হোৱা,-এওঁ এই হাৰ চুৰ কৰিও আনিব পাৰে। পালিত - ঠিক, ঠিক। মোৰ তাৰা কেতিয়াও এনে নহয়। পূবৰ সূৰ্য পশ্চিমে উদয় হলেও এনে হব নোৱাৰে। দিয়া, ঠিক প্ৰমাণ দিয়া। এনে প্ৰমাণ দিয়া দিলীৰ, যে মই বিশ্বাস নকৰি নোৱাৰে॥ দিলীৰ-চন্দ্ৰ, সূৰ্য সকলো সাক্ষী হব; গছ লতা সকলোৱে, শুনিব।; মই কেতিয়াও চুৰ কৰি অনা নাই। ( আঙঠিটো পালিতক দিব খোজে)। পালিত-শুনা গুৰুদয়াল, ঈশ্বৰৰ নাম লৈ শপত খাইছে, নালাগে আঙঠিটো ৰাখা। মই নিশ্চয় জানো ৰাজপুৰীৰ পৰা চুৰ, কৰা অসম্ভব। তেওঁৰ লিগিৰীবোৰ বৰ বিশ্বস্ত। নিশ্চয় তেৱেঁই এওঁক দিছে। এয়ে তা প্ৰমাণ। গুৰু--- অস্থিৰ হৈছা কিয়? ইয়াৰ দ্বাৰা কেতিয়াও সেইটো প্ৰমাণ হব নোৱাৰে। দিলীৰ--তেন্তে এনে প্ৰমাণ দিম যাক তুমি বিশ্বাস নকৰি নোৱাৰ॥ তাৰাৰ বুকুৰ ওপৰত এটা তিলৰ দাগ আছে, মনত আছেনে? লাগিলে শপত খাই কব পাৰে। পালিত--শপত-- নালাগে শপত খাবলৈ, যথেষ্ট হৈছে। যদি তুমি শপত খোৱা তেনেহলে জানি তুমি মিছা কথা কৈছা আৰু ততালিকে তাৰ প্ৰতিশোধ লিম! উন্। দিলীৰ একো অস্বীকাৰ নকৰে॥ পালিত -তাৰ। তাৰা! তই মোৰ সৰ্ব্বনাশ কৰিলি। ইয়াতে পোৰ।
