মুচুকুন্দক শ্ৰীকৃষ্ণই বৰ দিব খোজাত মুচুকুন্দই ক’লে, ̶
নবাঞ্ছোহো আন মাধৱ তোমাৰ
চৰণ-সেৱাত পৰে।
মুকুতিদাতাক আৰাধি খুজিবে
আন বৰ কোন নৰে।।
ঈশ্বৰে কৈছে, ̶
মই হৰি-চৰাচৰ।
কিন্ত ̶ মই বশ্য ভকতৰ।।
প্ৰকৃত ভকতে ঈশ্বৰ তেওঁৰ বশ্য বুলি কিন্তু কেতিয়াও গৰ্ব্ব নকৰে। গৰ্ব্ব মনত উদয় হলেও তেওঁ আগৰপৰা ঈশ্বৰ গল। বৃন্দাবনত গোপীসকলে কৃষ্ণৰ সঙ্গ আৰু সমাদৰ পাই যেতিয়া মনত গৰ্ব্ব অনুভৱ কৰিলে তেতিয়াই শ্ৰীকৃষ্ণ অন্তৰ্দ্ধান হ'ল। গোপীসকলে
কৃষ্ণত হন্তে মহামান পায়া।
বুলিল গৰ্ব্বে সব গোপজায়া।
আমাৰ সম সুভাগিনী নাই।
ভৈলন্ত অধীন যাদৱৰায়।
তাসম্বাৰ দৰ্প হৰিৰে মনে।
(শ্ৰীকৃষ্ণ) ভৈলা অন্তৰ্দ্ধান তৈতে তেখনে।
ভক্তি-লাভ কৰিবৰ উপায় হৈছে – সদায় ঈশ্বৰৰ নাম-গুণ শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন কৰা। সাধুৰ সঙ্গ লোৱা।
লৈয়া উপদেশ মাধৱক আৰাধিৰ।
যতেক সুকৃতি মানে কৃষ্ণত অৰ্পিব।।
কৃষ্ণ-কথা-শ্ৰৱণত শুদ্ধ হৈব মন।
সৰ্ব্বদায় কৰিবেক কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন।
কৃষ্ণৰ চৰণ চিন্তিবেক হৃদয়ত।
আছন্ত ঈশ্বৰ হৰি সমস্ত ভূতত।।
হেন জানি প্ৰাণাধিক কৰিব সৎকাৰ।
তেবেসে কৃষ্ণত ৰতি হৈবেক তোমাৰ।।
হৰিৰ সেৱাত কিছু নাহিকে প্ৰয়াস।
আপুনি লৈবন্ত হৰি হৃদয়ত বাস।।
ৰামকৃষ্ণ পৰমহংসদেৱে কৈছিল, ̶
ভক্তিলাভ কৰিবৰ হ’লে “ঈশ্বরের নাম-গুণ সৰ্ব্বদা করতে হয়। আর সৎসঙ্গ সাংসারের ভিতর ও বিষয় কাজের ভিতর রাত দিন থাকলে ঈশ্বরে মন হয়না। মাঝে মাঝে নির্জনে গিয়ে তার চিন্তা করা বড় দরকার। প্রথম অৱস্থায় নির্জন না । হলে ঈশ্বরে মন রাখা বড়ই কঠিন। যখন চারাগাছ থাকে, তখন তার চারিদিকে
