“ .....................
কবিতাৰ মূল বিষয় আমাৰ সমাজ জীৱনৰ বিভিন্ন
সমস্যা। মানবীয় সংবেদনশীলতাৰে সমস্যা সমূহক
কবিয়ে নিৰীক্ষণ কৰিছে। সামাজিক সমস্যাৰ লগতে
কবিয়ে ব্যক্তিৰ মনৰ গহনতো অন্বেষণ কৰিছে।
আত্মানুসন্ধান একাধিক কবিতাৰ বিষয়। তেওঁৰ
কিছুসংখ্যক কবিতাত পৰিবেশ-পৰিস্থিতি বিবৰণমূলক
যদিও চিন্তা-অনুভূতিৰ নিষ্ঠাই কবিতা সমূহক মনোগ্ৰাহী
কৰিছে। শব্দৰ সাংগীতিক লয় আৰু অৰ্থব্যঞ্জনাৰ প্ৰতি
কবি সচেতন।”
ড° আনন্দ বৰমুদৈ,গৰীয়সী, জুন,২০০৬।
“প্ৰাত্যহিক জীৱনৰ আশা-আকাংক্ষা, নৈসৰ্গিক বাতাবৰণৰ
সাহচৰ্য প্ৰকাশে কবিতাবোৰক বেছ পাঠ্য উপযোগী
কৰি তুলিছে। .......... গ্ৰাম্য জীৱনৰ আকূতিৰে
কবিতাবোৰক কবিয়ে দীপ্তমান কৰিবলৈ যত্ন কৰাটো মন
কৰিবলগীয়া। এই দিশত কবি সাৰ্থক হৈছে।”
অৰুণ মহন্ত, নন্দিনী, এপ্ৰিল, ২০০৬।
“ ....................
সূক্ষ্ম অন্তৰ্দৃষ্টি, নাটকীয় কথন, চিত্ৰকল্পৰ মৌলিকতা আৰু
বুদ্ধিদীপ্ত নান্দনিকতাৰে ৰচনা কৰিছে তেওঁ কবিতা সমূহ।
................. কবি ৰাজীৱ বৰাই আধুনিক জীৱনৰ জটিল
অভিজ্ঞতা প্ৰকাশৰ যোগেদি সামাজিক মূল্যবোধৰ দাৰুণ
ৰূপটো দাঙি ধৰিছে।”
কুলধৰ ডেকা, দৈনিক অগ্ৰদূত, ২৭ জুন
২০০৫।
