এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
আকুল পথিক
দশম অধ্যায়।
ভাটিলৈ ভটিয়াই যামগৈ, মইনা,
ধৰিমগৈ সন্ন্যাসীৰ ভেশ।
তোমাৰ লগতে এৰিম আই-বোপাই,
এৰি যাম অসমৰ দেশ॥ ১৮১।
বাৰীৰ মাজে মাজে গোলাপ ফুল ফুলিলে,
তিতা ফুল ফুলিলে ঢাপত।
তোমাৰে আমাৰে যোৰা নাপাতিলে,
কোনোবা জনমৰ পাপত॥ ১৮২।
এৰিলা একুৰি, এৰিলা চুবুৰি,
এৰিলা নদীৰ কূল৷
একে চঁহায়, লাহৰী, পিৰিতি এৰিলা,
মোহাৰি পেলালা ফুল॥ ১৮৩।
চোতালৰ আগৰ বেল, মোৰ বান্ধৈ ঐ,
চোতালৰ আগৰ বেল।
তোমাৰ বেজাৰত ফুৰোঁ অনাই-বনাই,
মূৰত মোৰ দিয়া নাই তেল॥ ১৮৪।
কিয় এনে হলি, মইনা লাহৰী,
কিয় হলি জনমৰ কাল।
হাবি বননিয়ে ফুৰি ভাল লাগে,
ঘৰত মোৰ নালাগে ভাল৷॥ ১৮৫।
