এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৬
জনকাব্য়
আই নাইকিয়া, ভাই নাইকিয়া,
আৰু নাইকিয়া পিতা৷
কপটী বিধিয়ে দুখকে লিখিলে,
মনৰ নুগুচিল চিতা॥ ১৭৬।
মুদিৰ গোলাত কিনিলোঁ ৰেছমৰ ৰুমালখন
ৰেল গাড়ী ভটিয়াই গল৷
তোমাক আনিম বুলি বৰঘৰ সাজিলোঁ,
গৰু-বন্ধা গোহালি হল॥ ১৭৭।
কুকুৰাই কৰিবৰ কেও, সমনীয়া,
কুকুৰাই কৰিবৰ কেও।
গছৰ ডাল ভগাদি আমাৰ মন ভাগিলে,
জোৰাওঁতা নহলে দেও॥ ১৭৮৷
আহোঁতে জিলিকিল দীঘলী সেওঁতা,
হাঁহোঁতে জিলিকিল দাঁত।
দুইলৈকো বুলি ঢাৰি-পাটি সাজিলোঁ,
শুবলৈ নাপালোঁ তাঁত॥ ১৭৯।
তোমালৈ এ বুলি গঢ়না গঢ়ালোঁ
হাতলৈ গঢ়ালোঁ খাৰু।
দুয়ো শুম বুলি তুলীখন কৰালোঁ
মাদুৰী তুলাৰে গাৰু॥ ১৮০।
দলনি পথাৰত খেতি কৰিছিলোঁ,
ভঁৰাল ভাঙি খালে চোৰে৷
তোমাৰ সন্তাপত থাকিব নোৱাৰোঁ,
জালুক জলকিয়াই পোৰে॥ ১৮০।
