এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
জনকাব্য
উজনিৰ জিয়া ধোঁৱাকৈ চন্দীয়া,
ন-জোনৰ মুখৰে পানী।
সৰুকৈ কাটিবা মুগাৰ বটিয়া,
দিম সোণ-পোৱালৰ মণি॥১২৬।
বাঁহৰ তলে তলে বাঁহী বজাইছিলোঁ
চেনায়ে শুনকগৈ বুলি।
শাহু আয়ে শুনিলে, মিচিকাই হাঁহিলে,
জোঁৱাই ধেমেলীয়া বুলি॥ ১২৭।
কেলৈ আমন-জিমন কৰি থাকাঁ, আইকণ,
কেলৈ মাৰি থাকাঁ মন।
আমাৰ ঘৰ-বাৰী তোমাকে গতালোঁ,
তুমি হলা হৃদয়ৰ ধন॥ ১২৮।
চাহ-পাত ছিঙিলোঁ, চটাইতে মেলিলোঁ,
তেতেলি-পতীয়া হল।
শহুৰৰ জীয়েকক আনিবৰ-এ পৰা
খুটিৰ মহ বিকৰে গল॥ ১২৯।
দকৈ পথাৰত ধান দাই আছিলে,
ঘিলা-চকলীয়া মুঠি।
আটাইকে দেখিলোঁ, ধনক নেদেখিলোঁ,
চালোঁ চতিয়নাত উঠি॥ ১৩০।
