এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৪
জনকাব্য
কপউ, কু কু! খুদ চাউল খাহি।
বোকা আছে, পানী আছে, কেনেকৈ যাম?
বেঙেনা গছত পোৱালি থৈ দেও দি দি আহ॥
কৰপৰা আহিছ? – চুৱনি পাতৰ পৰা। (ইত্যাদি)
চেই! চেই!! চেই!!!
⸺
হঁয়কলি! হঁয়কলি!
অতক ধানে-চাউল কি কৰিলি?
‘পোৱে খালে, জীয়ে খালে'—‘থক্, খক্ খক্’।
⸻
হুৰ্ হুৰ্ বঁটা চৰাই!
মোৰ ধান নাখাবি, তোক দিম গোটা-কড়াই॥
ধানো খাম, চাউলো খাম।
তোক বিয়া কৰাই ঘৰলৈ যাম॥
⸺
খাগৰিজানৰে বঙাল।
অপইতা বাঁহৰে টঙাল
পুঠী মাছৰ পোৱালি।
তয়ো এজনী ছোৱালী॥
সৌৰা গছৰ মূঢ়া। তয়ো এটা লৰা॥
দত বগলী, বামত গছ।
কিয় মোক জোকাই লৱ, অগিয়ানৰ সঁচ॥
⸺
আয়ে বোলে লাহৰী এ! খৰিলৈ যা।
বায়ে বোলে লাহৰী এ! খৰিলৈ যা॥
কটাৰ পো হজুৱাই খৰি লুৰি নিদিলে,
বাঁহপাতে কাটিলে গা৷
কৰণীতে কাপোৰ থৈ, বননিতে নাচাঁগৈ,
গোবিন্দ্ গোবিন্দ্ ঔ টোকাৰী বা॥
⸺
