এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৭
পুতলি
‘ৰজাৰ জী মাদৈ শুভাইলৈ লাগে॥’
সাগৰৰ মাজতে শুভাই থাকে।
কটীয়া শিঙৰাই গুৱা-পাণ কাটে॥
তিনটি কাঁকলাই বেই-ঘৰ সাজে।
ভেচেলী খলিহাৰ নাকত ধৰে লাজে
তিনটি ককিলাই বেই-ঘৰ সাজে॥
মাগুৰৰ হাততে ফুলাম কটাৰী॥
পুঠী মাছ আহিছে গুণা জোকাৰি॥
⸻
হায় ঔ! হায় ঔ! মালী বাই ঔ!
মালী বাইতকৈ চিকুণ নাই ঔ!!
বজাৰৰে সেন্দুৰ গুড়া।
মালী বাইৰে কপাল ফুলা॥
পৰ্বতৰে কেচা খৰি৷
ভাত ৰান্ধো কেনে কৰি॥
ভাত ৰান্ধি কৰোঁ চেঁচা।
সূতা কাটো তিনি নেচা॥
সূতা কাটি বলোঁ কাপোৰ।
তাকে নিলে গোবিন্দ ঠাকুৰ॥
⸻
শিয়ালি ঐ! নাহিবি ৰাতি।
তোৰে কাণে কাটি লগাম বাতি॥
শিয়ালিৰ মূৰৰে মৰুৱা ফুল।
শিয়ালি পালেগৈ ৰতনপুৰ॥
⸻
ৰদালি এ'! ৰ’দ দে।
আলি কাটি জালি দিম,
চামৰ পীৰা পাৰি দিম,
তাতে বহি বহি ৰ’দ দে॥
ৰ’দালি মাকৰ কূট্কুৰা চুলি।
কাহানিকৈ পামগৈ বিৰিণাৰ গুৰি॥
⸻