এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
জনকাব্য
পিৰিতিৰ দৰে আৰু কিবা ধন
আছে নে চোৱাঁচোঁ গমি।
পিৰিতি নহ’লে দিনতে আন্ধাৰ ঐ,
পিৰিতি চকুৰে মণি॥৬।
প্ৰথমৰ পিৰিতি আঁজলি-কাঁজলি,
পিৰিতিত মজি যায় মন।
পেটত ভোক-পানী নালাগে অকণি,
পিৰিতি ভকতৰ ধন॥৭।
পিৰিতি পিৰিতি প্ৰাণৰ ধন পিৰিতি,
পিৰিতিৰ নপৰে ওৰ।
আথানি-আবানি দেহাৰে দুখনি,
পিৰিতিয়ে পাতে যোৰ॥৮
উজাই যাবলৈ ৰঙ কৈ ধেমালি,
ভটিয়াই যাবলৈ টান।
আইকে বোপাইকে এৰিব পাৰি ঐ,
পিৰিতি এৰাটো টান॥৯।
পিৰিতি নকৰাঁ কিয়, ঐ মোৰ ধন,
পিৰিতি নকৰাঁ কিয়।
ব্ৰহ্মা মহেশ্বৰ পিৰিতি কৰিছে,
তুমি কোন ৰাজৰে জীৱ॥১০।
