: আৰে, ময়াে আজি ফাৰ্ষ্ট টাইম ওলাইছাে বে।
: গুড লাক্।
: আচ্ছা ব’ল একাপ একাপ চাহ খাই লওঁ। তােৰ হাতত সময় আছেতাে ?
: বহুত । চিন্তা নাই,ব’ল।
ভেলুৰ সস্তীয়া দোকাণত চাহ-চপ খাই খাই দুয়াে নিজৰ নিজৰ কামৰ কথা
আকৌ পাগুলিয়ালে।
: পিছে হিমান, তােৰ বেগত কি লৈ ওলাইছ নকলি দেখােন। কোনােবা
কম্পেনীৰ বস্তু বিকিবলৈ ওলাইছ নেকি?
:তই যদি কাকো নকবি বুলি তােৰ মৰা বাপেকৰ শপত খাৱ, মই তােক
আচল কথা কম।
: শপ্পত।
:মই এটা গেঙত সােমাইছাে। বেগত এটা বম আনিছাে। গণেশগুৰিত ফুটাব
লাগে।
: মাইৰি। গেংষ্টাৰ বনি গলি?
: ষ্টাৰ বনা নাই ৰ। দুবাৰমান চাকচেচ্ হ’ব লাগিব। আৰু তই ?
:কাণখন ওচৰলৈ আন। মই পিষ্টল চলােৱা ট্রেইনিং ল’লাে এমাহ ৷ এতিয়া
ওলাইছাে মানুহ টপ্কাবলৈ। চুপাৰি লৈ কাম কৰিম।
: বাঃ মুম্বাইয়া ষ্টাইলৰ চুপাৰি কিলাৰ ?
: কিন্তু ইন্টাৰেষ্টিং কথাটো হ’ল আমাৰ দুয়ােৰে আজি প্রথম কাম। ভয়
লগা নাইনে?
: লাগিছে। বিবেক দংশনাে হৈছে। আমিনাে বাৰু মানুহ মাৰিব পৰা মানুহনে ?
: কি কৰিবি ? ভাগ্যত যে বেলেগ কাম নাই!আচ্ছা পেমেন্ট পালিনে ?
: ফিফটি পাৰচেন্ট। তােৰ ?
: একেই।
: আচ্ছা এটা কাম কৰাে বল। ফুটপাথত যে ভিখাৰীসােপা লাইন পাতি
থাকে, তাতে বমটো ফুটাই দিও।