এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জুৰণি
৭১৬(ঝ)
কাৰ কায়, কাৰ ছাঁয়া, হেৰাল চিনাকি,
দুটি কায়া একাকাৰ,—দৈৱিক মিলন—
যৌৱনত দক্মক্,— -থৌকিবাথৌকি—
পূবত মিলিত যোৰা পছিমে শয়ন।
সংসাৰ-সুখৰপৰা কৰোক বঞ্চিত ,
গুচোক সৃষ্টিৰ লীলা, মায়াৰ ঢাকোন,
মিলে যদি এনে সুখ,—অমৰবাঞ্ছিত—
পৱিত্ৰ মিলন মাজে সুখৰ মৰণ!
সমনীয়া লগৰীয়া, হেৰা 'ৰাজখোৱা'।
আত্মাই আত্মাক শুনে দেহদুৰ্গ ভেদি;—
তোমাৰ 'সন্ধিয়া গীত' নিলগত গোৱা,
গোৱাৰ আগেয়ে মই শুনোঁ কেনিবাদি।
মিলিছে তোমাৰে স'তে মোৰ সান্ধ্যগীত,
নাপাই বিচাৰি মনে সিপুৰীয়া পান,
মানৱী চকুৰে চাই,—চাই পিত্-পিত্—
যুক্তিৰ বুজনি মাথোঁ;—নাই একো আন!
আছোঁ বাৰু দুয়ো আজি ধৰাতে উমলি,
চেমনীয়া কাল ধৰি একে সমলেৰে;
কাইলই দেহী গুচি যাম কেনি চলি,
নাভাবিবাঁ, জানিছা নে সঁচা প্ৰমাণেৰে?
