এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জুৰণি।
কমাওঁতে সোণ-বালি কত ছলা-জৰা,
কত ভাপে উতলনি কত তাপে পোৰা;
আৰু কত গঢ়া-পিটা, নাৰীৰ সমল;—
যতকে লাঞ্ছিত সোণ ততেকে উজ্জ্বল।
চোওঁতেই যায় মুদ্ জাপিকটা পাত,
লাজতেই পৰে জঁয় গাত দিলে হাত।
আদৰ্শ লাজুকী পোনা নাৰী-গুণে আৰু,
তথাপি নিলাজী নাম কোনে দিলে বাৰু!
‘চন্দ্ৰতো কলঙ্ক আছে, আমি কোন্ ছাৰ!'
বুলি ঢাকি পাতলায় পাপ আপোনাৰ।
চন্দ্ৰই একেটি দোষ জগতে দেখাই
দুনাই নকৰা চিন্ নীৰৱে বুজায়।
দৰিদ্ৰৰ খেদ আতি, নাই অৰ্থ-বল,
ধনীৰ ৰাখোঁতে ধন অশান্তি কেৱল।
৭০৪
