এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সহস্ৰ চকুৰে দেখা কত কি গুণি,
ফুটাব নোৱাৰি ভাব, টোকে চকু-পানী
কত কাল নীলাকাশে!—আগ্নেয় কুসুম
সূৰুয বুকুত লই, জ্বলে চতুৰ্গুণ।
অৰ্থভৰা হাঁহি মাৰি ফুল-কুৱঁৰীয়ে
চিপিয়াই কৰলই পুনু এৰি দিয়ে!
ৰূপহী জোনায়ে দেহি, কত প্ৰেম ভাৰ
সঙ্কেতে বুজাই ভাহে,—কথাৰ অভাৱ।
সন্ধিয়াৰ ৰঙা বেলি আপুনি তপত,
বিচ্ছেদ পোৰণি ভাপ নহয় বেকত!
কুল্ কুল্ নই বয় কত কি বিনাই,
নুবুজি নেসোধে কেৱেঁ কি তাৰ বিলায়।
নসহি কবিতা-ৰাণী, জড় জগতত
দিলেহি বুজনি সুৰ অব্যক্ত ভাবত।
চোৱাঁ সখি, আহে কৰি নীৰলে নীৰৱে,
বননিৰ মাজবাটে নিমগন ভাৱে।
নিজম বীণাৰ সুৰ—নিজৰে জুৰণি—
আপুনি ব্যাকুল শুনি। তাৰে প্ৰতিধ্বনি
