পৃষ্ঠা:জীৱনৰ জোৱাৰ-ভাটাৰ মাজেদি.pdf/১৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

ওভোতাই দিয়ে। ব্ৰিটিছৰ এই দমননীতি সহ্যৰ বাহিৰলৈ যোৱাত মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত পূৰ্ণোদ্যমে আৰম্ভ হয় অসহযোগ আন্দোলন।

 বুৰঞ্জী কিতাপত এই হত্যাকাণ্ডৰ বিষয়ে পঢ়াৰ আগতে দেউতাৰ মুখেও শুনিছিলো। সিদিনা সেই নাদটো দেখি আৰু প্ৰাচীৰৰ গাত গুলীৰ চিনবোৰ দেখি আমাৰ তেজ তপত হৈ উঠিছিল। আমাৰ দলৰ সৰ্বেশ্বৰদাই খঙত একো নাই হৈ পাৰিলে কৰ্ণেল ডায়াৰক মুচৰি মাৰে। পিছে তেওঁক নো পায় কত?

 অমৃতচৰৰ পৰা দিল্লীলৈ একেলগে অহাৰ পিছত গোৱালপাৰীয়া দলটো বেলেগ হৈ তাৰ পৰা গ’লো সেই সময়ত শতদ্ৰ নৈৰ ওপৰত নিৰ্মাণৰ কাম চলি থকা ভাখৰা-নাঙল বান্ধটো চাবলৈ। ভাৰতৰ সৰ্ববৃহৎ নৈ-উপত্যকা (River valley) এই বান্ধটো পঞ্জাব, হাৰিয়ানা আৰু ৰাজস্থানৰ যুটীয়া প্ৰচেষ্টাত নিৰ্মিত। আমি তালৈ যোৱাৰ আগতে নাঙলৰ ২৯ মিটাৰ ওখ বান্ধটোৰ কাম সম্পূৰ্ণ হৈছিল। চলি আছিল ভাখৰাত বিশাল কৰ্মযজ্ঞ। শতদ্ৰৰ ওপৰত ২২৬ মিটাৰ ওখ বান্ধটোৰ আৰম্ভণিৰ কাম আমি চাই আহিছিলো। ইয়াৰ পৰা বৰ্তমানে উৎপন্ন হয় ১২০৪ মেগাৱাট বিদ্যুৎ। তদুপৰি ২৭.৪ লাখ হেক্টৰ মাটিত জলসিঞ্চনৰ ব্যৱস্থা হোৱাৰ ফলত সেইবোৰ অঞ্চল শস্য শ্যমলা হয়গৈ।

 সিবাৰেই মই দিল্লীলৈ প্ৰথম গৈছিলো। লালকিল্লা, কুটুবমিনাৰ, হুমায়ুনৰ কবৰ আদি ঐতিহাসিক ঠাইবোৰৰ উপৰি আধুনিক দিল্লীখনো চাই ধন্য হোৱা যেন লাগিছিল। এদিন আগ্ৰালৈ গৈ তাজমহল আৰু ফতেহপুৰ চিক্ৰি, বুলন্দ দৰৱাজা ইত্যাদি চাই আহিছিলো। দিল্লীৰ পৰা অসমমুখী ৰে’লখনত বিষাদ মনেৰে উঠাৰ সময়ত ভবা নাছিলো আকৌ আহিবলগীয়া হ’ব দুবছৰমান পাছত। তাজমহল চাই অহাৰ সময়তো কল্পনাত ঠাই পোৱা নাছিল যে ইয়ালৈকো আহিম বহুবাৰ। সেইবোৰ পাছৰ কথা পাছলৈ থলো।

 পাছৰ বছৰত অৰ্থাৎ ১৯৫৮ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ অধিৱেশনখন অনুষ্ঠিত হৈছিল গুৱাহাটীৰ পাণ্ডুত। যিমানদূৰ মনত পৰে সিবাৰ জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সভাপতি আছিল ইউ এন ধেবৰ। নাজানো কি কাৰণে তেওঁ ধুবুৰীৰ সমীপৱৰ্তী ৰূপসী বিমান বন্দৰত অৱতৰণ কৰিছিল। গুৱাহাটীলৈ তেওঁক ধুবুৰীৰ পৰা আনিবলৈ এখন বিশেষ ৰে’ল গাড়ীৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছিল। সেইখন বাহিৰে-ভিতৰে ফুলেৰে ভলণ্টিয়াৰসকলে এনেকৈ সজাইছিল ধাৰণা হৈছিল যেন ই সাধাৰণ ৰে’ল গাড়ী নহয়, পুষ্পৰথহে। ধুবুৰী অঞ্চলৰ পৰা আমি বহুতে সেই ৰে’লখনতে জাতীয় কংগ্ৰেছৰ অধিৱেশনত যোগ দিবলৈ আহিছিলো। মা, সৰু ভণ্টী ডল আৰু ভাগিন অৰূপো আহিছিল মোৰ লগত। আমি পাণ্ডুত অস্থায়ীভাৱে সজা কেম্পত থাকিছিলো। সিবাৰ জৱাহৰলাল নেহৰুৰ লগত সপৰিয়ালে আহিছিল ইন্দিৰা গান্ধী। এদিন ৰাতিপুৱাৰ ভাগতে দেখিছিলো ইন্দিৰা গান্ধী আৰু ফিৰোজ গান্ধীক তেওঁলোকৰ কণ কণ দুই পুত্ৰ ৰাজীৱ আৰু সঞ্জয়ৰ সৈতে। দেউতাক-পুতেক তিনিও পিন্ধিছিল ধকধকীয়া বগা খাদীৰ পায়জামা-পাঞ্জাবী, মূৰত আছিল একেই বগা গান্ধীটুপী। তেতিয়াৰ দিনত আজিৰ দৰে নিৰাপত্তা ব্যৱস্থা কটকটীয়া নাছিল। ৰাইজে পৰিয়ালটোক ওচৰৰ পৰাই দেখিছিল।

১৩৬/ জীৱনৰ জোৱাৰ-ভাটাৰ মাজেদি