এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৪৩ )
একেৰাহে সদা স্বৰ্গলৈ উঠক,
ঈশ্বৰে ৰজাক কুশলে ৰাখক।
—————
উপদেশ।
হব খোজা জ্ঞানী যদি লোক-সমীজত,
লোৱাঁ মোৰ উপদেশ গাঁথি হৃদয়ত;—
সাৱধান, কথা কব লাগিব যেতিয়া,
কাৰ কথা কাক কৰা কিৰূপে কেতিয়া,
গমি চাবা, কিনো কথা কবা কেনেকই,
কবা সত্য প্ৰিয় কথা বুজি-বাজি নই।
ভৰিৰে পিছল খালে নিজে দুখ পায়,
জিভাৰ পিছলে দুখ আনৰ বঢ়ায়।
কথাৰ মুৰত বঁটা, কথাতেই লেঠা,
তিতা কথা কই কাকো নিদিবাহে ব্যথা।
নিজৰ শলাগ, পৰনিন্দা, তিৰস্কাৰ,
আলাপত মিছাকথা কৰা পৰিহাৰ।
বাক্যৰ দুখীয়া কোনো নাই জগতত,
নহয় খৰচ একো সাদৰী মাতত।
—————
