এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ওলমি পৰিছে মনোহৰ কেশ,
কিয় আই তোমাৰ মলিন বেশ?
কিহৰ দুখত আমনজিমন,
কিয় নো জননি, বিৰস বদন?
মেঘালি মুখত হাঁহিৰ বিজুলী,
হল বহু দিন নুফুলে উজলি।
ভুবনমোহিনী সৌন্দৰ্য্যক হায়।
ঢাকি যে পেলালে বিষাদৰ ছাঁই।
মোহিনী বীণত নপৰে ঝঙ্কাৰ,
কোৱাঁ হেৰাঁ আই ছিগিল কি তাঁৰ?
লক্ষ কুৰি আছে তোমাৰ সন্তান,
লক্ষ কুৰি কণ্ঠে গাব তযু গান,
লক্ষ কুৰি জনে আই বুলি আহি
পূজিব ৰাতুল চৰণৰ পাহি।
ভাই অসমীয়া আইৰ দুখত,
এতিয়াও কিয় টোপনি জালত?
এতিয়াও কিয় এলাহ পাটীত,
জ্ঞান-সভ্যতাৰ বহু দূৰণিত?
সত্য সনাতন ধৰ্ম্মক পাহৰি,
অন্ধ-বিশ্বাসক আঁকোৱালি ধৰি,
কৰিছাঁ খিয়াল বান্ধৱ বুকৰ,
পাহৰি আপোন ভাইক লগৰ;
