এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১১)
বিমল আনন্দ আৰু সুকৰ্ম্মৰ হেতু
নাথাকে মুহূৰ্ত্তবোৰ ৰই,
ছেগ বুজি কাম কৰা সৌভাগ্যৰ সেতু,
আজি হেৰাঁ কৰা আজিয়েই।
ছেগ গলে ছেগ আৰু নাহে সতৰাই
শোক, দুখ, খং আৰু গালি
সঘনে আহিব পাৰে, থবা আঁতৰাই,
কালিলৈ, হেৰাঁ অহা কালি।
কোনে মোক তুলিতালি কৰিলে ডাঙ্গৰ,
মৌ-সনা মিঠা মাতে পাহৰি ভাগৰ,
কৰিছিল স্নেহ দুগালত চুমাখাই?
—তেওঁ মোৰ পূজনীয়া মৰমৰ আই।
চেনেহৰ চকুপানী ধাৰেদি বোৱাই,
কোনে মোক ৰাখিছিল বুকুত শুৱাই,
টোপনিত লালকাল মুখখনি চাই,
—তেওঁ মোৰ পূজনীয়া মৰমৰ আই।
