এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯০
কত আশা, ক'ত হেঁপাহ।
বুকুত সাৱতি লৈ জান-জুৰি নৈ
বৈছে ভৈয়ামলৈ প্ৰতিদিন প্ৰতিপল
মৰহা আশাকে লৈ বোঁৱতে এদিন
গতিৰো যে দিশ সৌৱা সলনি হ'ল।
দুখৰ প্ৰেমিক মই
মোৰ ফুলনিত উল্লাসেৰে গজা মল্লিকাজোপাই
জোনাকৰ স্নিগ্ধ পোহৰত সুগন্ধি বিলাই
মোক ক'লে ৰচিবলে দুখৰ কবিতা।
আঁউসীৰ তিমিৰ নিশা
দুখৰ সন্ধানত আকাশলৈ চাই
দেখোঁ মাথোঁ তৰাৰ জিকিমিকি।
বিফলতাত দুখেৰে উভটি
এন্ধাৰ পৃথিৱীত দেখোঁ ভৰি থৈ
জোনাকী পৰুৱাই পতা উৎসৱ
অবিৰত হেঁপাহৰ দেৱালী।
নিৰাশাৰ মনলৈ, দুখৰ ঠিকনা পুনু লৈ
প্ৰৱেশি গভীৰ বনত, দেখিলোঁ উলাহেৰে
বনপক্ষী-পশুগণে পাতিছে আনন্দ মেলা
নাই ভীনপৰ তাত, লোভ মায়া মোহ
সুখেৰেই পাতিছে তাত জীৱনৰ খেলা।
নিৰুপায়! দিশহাৰা মই
প্ৰকৃতিত খাই হাবাথুৰি
কৰি দুখৰ সন্ধান
খাইছোঁ উজুতি বাৰে বাৰে।
