এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭৩
জয়মতী।
হাজৰিকা।— শুনোঁতেই লাগিছে বিস্ময়!
শইকীয়া।— আচৰিত!
বৰ গো: ডা:।— নামানে বিস্ময় এই
পিতৃৰ পৰাণে। ঈশ্বৰৰ অভিপ্ৰেত
কাৰ্য্য সমুদায়;— দেশৰ মঙ্গল হেতু
জয়মতী বলি বুলি জানিবাঁ নিশ্চয়।
—হব দেশোদ্ধাৰ।
স: গো:।— তথাপিতো ডাঙ্গৰীয়া!
বৰ গো: ডা:—এৰাঁ বাজেকথা।
হোৱাগই সাজু এবে, কালি ৰণলই।
লালুকসোলাৰপৰা আজমতৰাই
ললে দেশ সংগোপনে,—ললে গুৱাহাটী!
নকৰি উদ্ধাৰ মই সুৰাজ্য আগেয়ে
নধৰোঁ নাভাবোঁ একো আন কাৰ্য্য-চিন্তা;
আগে দেশ, পাচে ঘৰ-বাৰী। এতেকতে
যোৱাঁহঁক, যোৱাঁ দিহাদিহি, কৰাঁগই
যুগুতি যি হয়;—হব লাগে ৰণযাত্ৰা
কালি ঊষা-পুৱাতেই।
সকলোটি।— ভাল, ডাঙ্গৰীয়া! (বিষয়াসকলৰ দিহাদিহি প্ৰস্থান)।
গো: ডা:।—(অকলে) লালুকী লালুক সোলা
নহওঁ নিশ্চয় মই! আছে দুয়োপাৰী,
আছে মোৰ তীক্ষ্ণ দাঁত, কৰচনি হেতু,
বয়সৰ সীমাডেই আশী বছৰত।
