এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
থাকোক অজ্ঞাত ভাৱে, ঘূৰি কিছুকাল।
ঘূৰিব পুনৰ ভাগ্য, ঘটনা-চক্ৰত।
‘দিনে ক্ষণ, ক্ষণে কৰে অজৰ অমৰ'
—কালৰ কুটীলা গতি!
জয়া।— সাৰুৱা তোমাৰ যুক্তি; পালিম যতনে।
কিন্তু সখি! সংসাৰত নাই আৰু মায়া।
স্বামীৰ বিহনে মোৰ নৰব জীৱন;
বাঞ্ছা নাই তাত। উছৰ্গা কৰিছোঁ প্ৰাণ,
পতিৰ মঙ্গল হেতু, দিম পূৰ্ণাহুতি।
অনাথ সন্তান দুটি গতালোঁ তোমাক,
মাতৃৱত স্নেহিবাঁ দুটিক।
পদ্মা।— থোৱাঁ সখি!
নোবোৱাবাঁ মো ৰা হাঁয় শোকৰ নিজৰা।
পাহৰিছাঁ হিতাহিত উত্ৰাৱল হই,
কৰিছাঁ উতলা মোকো। জানাঁ সখি, নোহে
ইটো শোকৰ সময়। চিন্তোঁ এবে আহাঁ,
ধীৰ ভাৱে কোঁৱৰৰ উদ্ধাৰ উপায়;—
ঈশ্বৰ সহায় আছে।—মঙ্গল-আৰতি
ধৰোঁ সখাৰ কুশলে।
জয়া।— ধৰাঁ সখি।
সুপ্ৰসন্ন হয় যেন বিধি।—
