এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৭
জয়মতী।
তপসী।—কোন্ তুমি? কিবা অৰ্থে ভ্ৰমিছাঁ ই বেশে?
কিয় বা এনুৱা তৱ উদাস পৰাণ?
বৈৰাগী।—ৰজাৰ কোৱঁৰ মই, নাম গদাপাণি।
ভ্ৰমিছোঁ বিৰহী আজি, প্ৰিয়া হেৰুৱাই।
তপসী।— কোন তৱ প্ৰিয়া সিটি?
—হেৰাল কিমতে?
বৈৰাগী।—জয়মতী প্ৰিয়া মোৰ।
পীড়িছিলে লৰা-ৰাজে, পাশৱ পীড়নে,
অবাবত মোৰ হন্তে প্ৰিয়া। নেদেখিলোঁ,
ঘূৰি গই উদ্ধাৰৰ হেতু, গল কেনি
প্ৰিয়া মোৰ বান্ধোন এৰাই। ভ্ৰমি বহু
ফুৰিছোঁ বিচাৰি। নাপালে এবাৰ দেখা,
নামানে পৰাণে!
তপসী।—বুজিলোঁ বিকাৰ তৱ।
নহবাঁ অধীৰ হেৰা, তুমি মহাবীৰ।
মহাসতী ভাৰ্য্যা তৱ, লইছে জিৰণি,
গোলোকধামত গই!
বৈৰাপী।—নেদেখি নৰয় প্ৰাণ!
তপসী।—ধ্যানত বিচাৰি চোৱাঁ, ক্ষন্তেক নীৰৱে;
পাৰাঁ যদি জোতি বীৰ, মানিবাঁ প্ৰত্যেক,
সাবিত্ৰী সখীৰ স'তে দেখি তৱ প্ৰিয়া।
বৈৰাগী।—নাজানোঁ ধ্যানৰ বিধি।
নাজানোঁ ব্যৱস্থা আৰু মূৰ্ত্তি-ধাৰণাৰ।
