পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/১০৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৫
জয়মতী।

 জয়যুক্তা মহাসতী জয়মতী নামে;
 নোহে অন্যথা ইয়াৰ।

স: গো:।— নাৰীজাগৰণ আৰু
 অযাচিত ফল তাৰ অৱশ্যে ফলিব;
 ধৰ্ম্ম-কৰ্ম্ম হই একঠাই জিলিকিব
 জননী অসম।

ব: গো: ডা:।—আলচিছোঁ বহুপৰ
 বাজেকথা আমি, আচল কৰ্ত্তব্য ভুলি!
 ভাৰ্য্যা-গৃহ, পুত্ৰ কন্যা, জ্ঞাতি-পৰিয়াল,
 সজাতি-সমাজ আৰু সংসাৰ-ভাবনা;
 সমস্তকে পিচ কৰি, স্বদেশ উদ্ধাৰ--
 ব্ৰত আগ কৰি আমি আগুৱাব লাগে।
 স্বদেশৰ হিতচিন্তা, স্বদেশ উন্নতি।
 আমাসাৰ মহাব্ৰত নাসাধি নাভাবোঁ
 জানাঁ, অন্য কোনো কথা। আংশিক মাথোন
 সাধিছোঁ অদ্যাপি,—উদ্ধাৰিছো গুৱাহাটী;
 যাব লাগে ভটিয়াই যৱন ঢঙ্কাই।—
 "কামৰূপ বাজ কৰি নেখেদি নোলটোঁ"
 ধৰাঁ প্ৰতিজ্ঞা আমাৰ। যোৱাঁ দিহাদিহি,
 আহাঁগই সাজু হই, একে উলাহতে;—
 ছেগ নাই জিৰাবৰ!

(সকলোৰে দিহাদিহি প্ৰস্থান)।