এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৪
জয়মতী
ব: গো: ডা:।— অহ, দুটি নাতি-কোৱঁৰ,
—লাই-লেচাই—দুটি সিংহৰ পোৱালি—
মাতৃহীন আজি!
স: গো:।— হৃদয় বিদৰি যায়।
আহিলে মনত সেই অযাচিতে অহা
দুৰ্ভাগ্যৰ কথা!
ব: গো: ডা:।— নোবোলাঁ দুৰ্ভাগ্য।
উদিব সৌভাগ্য জানাঁ, উঠিব যেতিয়া
সেই সৌভাগী গজালি দুটি, গুৰি যাৰ
দুৰ্ভাগ্য এতিয়া;—আপদে সম্পদ মাতে
মানিবাঁ ধুৰুপ্। উঠন, পতন আৰু
পুনৰ উত্থান সৰ্ব্বতিকালত লগা
অলঙ্ঘ্য সৃষ্টিৰ নীতি। পতিত আহোম-
কুল, ইন্দ্ৰবঙহৰ, উঠি পুনৰপি,
হক দীপ্তিমান, দুপৰ-সূৰুজ যেন;
পতিত অসম ঘূৰি উধাব ফালত
চাবাঁ, জয়যুক্তা হই।
ব: ব:।— মানিছোঁ প্ৰত্যেক।
যি লাই বাঢ়িব তাৰ চিন্ দুপতীয়া,
প্ৰত্যক্ষ সৃষ্টি-ৰীতি;—লাই-লেচাই—
তাৰ নিভাঁজ চানেকী।
জা: গো:।— মানিছোঁ ধুৰুপ;—
অসম জননী আজি জননী ধৰাৰ?
অসমত সতীতীৰ্থ হব প্ৰতিষ্ঠিত
