পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/৬৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩ অ]
৪১
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত


পুছন্ত দুইহাঙ্কো অদভূত হুই॥
কি ভৈল শুদা হাতে দুইহান্তো আসিলা।
সমস্তে বৃত্তান্ত তাৰা তাহান্ত কহিলা॥১২॥
শুনি দুঃখমনে তেহোঁ বুলিলন্ত বাক।
দুঃখকাল ভৈলে জানা কোনে শোধে কাক॥
সম্পদৰ বেলা কুটুম্বৰ সীমা নাই।
আপদৰ বেলা চিনো বোলন্তাও নাই॥১৩॥
এহিমতে সম্ভাষ কৰিয়া তিনিজন।
শাকে পাচে যেনে তেনে কৰিলা ভোজন॥
যেন দৈৱকীৰ গৰ্ভে থাকি দামোদৰ।
সূতিকা গৃহত বন্দী আছে নিৰন্তৰ॥১৪॥

—ধান দোৱাত মাধৱ—


নন্দৰ গৃহক লাগি উপজি পলাইলা।
মাধৱ স্বৰূপে সেহি লীলা দৰশাইলা॥
আত অনন্তৰে যেন ভৈল শুনিয়োক
হৰসিং বড় ভুঁই নিৰাইবাক লোক॥১৫॥
নিল মাতি লোকে বোলে বুঢ়া আতাঠেক।
মাতিয়া আনিয়ো গৈয়া ভুঁই নিৰায়োক॥
বড়া বোলে তাহাঙ্ক নলাগে মাতিবেক।
ভাল লোক কিসক বুলিবো নিৰাইবেক॥১৬॥
তাৰ ভাতিজাত লোকে লগাইলেক পাছে।
পুতেকে নিৰাইলে ভুঁই কিবা দোষ আছে॥
হৰসিঙ্গ বড়াৰ ভাতিজে হেন শুনি।