এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ১১ অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
লাম-কণা সমে যত লোক মানে
সমস্তৰে আউল ভৈলা॥ ১০॥
পাছে কতোদিনে জগৰ ভাগিলে
পুনু ঘৰ পাইলে আসি।
লাম কণা আতা বড়াৰ আগত
বুলিলন্ত হাসি হাসি॥ ১১॥
তোমাৰ ঘৰৰ বাহিৰত আছৈ
ঠাই খানি দিয়া মোক।
শুনি তান বাণী বড়া বলে জানি
বাহিৰতে ৰহিয়োক॥ ১২॥
⸺
দ্বাদশ অধ্যায়
পুখুৰী-পাৰত বাস
বেৰৰ বাহিৰে তাৰ কৰিলন্ত বাৰীঘৰ
তহিতে ৰহিলা মহাশয়।
তাহান বচন লই লোকৰ হাকিম হই।
আছিলা বৎসৰ কতিপয়॥১॥
পাছে গুণিলন্ত মনে আব সঙ্গে অকাৰণে
দুখ মই ভুঞ্জিবো পাছত॥
এহিবুলি মহামতি বড়াক বুলিলা প্ৰতি
কাম মোৰ নাই ই কাৰ্য্যত॥২॥
