পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/৬০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দশম অধ্যায়

হৰসিং বৰাৰ সঙ্গলাভ

কতোক্ষণে অনন্তৰে   ক্ষুধা তৃষ্ণা পীড়া কৰে
  সহিবে নপাৰে মহামতি।
ভাৰ্য্যাক বোলন্ত মাতি   স্নান কৰিবাক প্ৰতি
  যাওঁ মই নদীক সম্প্ৰতি॥১॥
ভাৰ্য্যায়ে দিলেক হাক   কোনেবা পাৱয় লাগ
  খানিতেক থাকিয়ো বনত।
আপুনিহি সৰ্ব্বজান   বেলি হোক অবসান
  দশোদিশে যাওক লোক যত॥২॥
ভাৰ্য্যাক বোলন্ত মাতি   থাকা তুমি মহাসতী
  মই স্নান কৰোগৈ নদীত।
নপাইবেক কেহোঁ লাগ   চাই যাইবো পাছ আগ
  ভৈলো মই তৃষায়ে পীড়িত॥৩॥
এহি বুলি মহা মতি   গৈলন্ত নদীক প্ৰতি
  স্নান কৰি দেৱক নমিল
তীৰে উঠি মন্ত্ৰ জপি   দেৱ পিতৃগণ তৰ্পি
  নদীত নামিয়া জল পিল॥৪॥
সুস্থ কলেবৰ ভৈলা   দেখিলন্ত সেহিবেলা
  নদী মাজে আসে নৌকা এক।