এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১অ]
২৯৩
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
—শিষ্যৰ পাপে গুৰুক ছােৱে—
শিষ বােলাই ফুৰ মােৰ অনাচাৰ কৰ ঘােৰ
তােৰ অপযশে মােক পাৱে।
মােক গুৰু বােল যেবে অনাচাৰ আৰ তেবে
ন কৰিবি বুলিলা মাধৱে ॥১২৷৷
দিলন্ত বিদায় তাঙ্ক সিয়াে নিজ থানে গৈলা
পাছে ৰামচৰণ আসিলি।
কহিলা মাধৱে কথা শিষ্য বুলিলন্ত যথা
শুনি তেহেঁ কৰি কৃতাঞ্জলি॥১৩৷৷
বেলন্ত বিনয় ভাৱে মই যােগ্য নােহাে আৰ
কৃপা গুণে তােমৰা বুলিলা।
বােলন্ত মাধৱে শিষ্য দায় দিলো তোক মই
তাই লাগি গুৰু নু বুলিলা ॥১৪৷৷
⸺⸺
দ্বিষষ্টি অধ্যায়
—অসুৰাৰি ভট্টাচাৰ্য্যৰ বৃত্তান্ত—
এহি মানে ইটো কথা ৰহােক শুনিয়ো তথা
যেন ভৈল আত অনন্তৰ।
বাৰাণসী হন্তে পঢ়ি আসিলন্ত অসুৰাৰি
ভট্টাচাৰ্য্য নামে দ্বিজবৰ ॥১৷৷
