এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অষ্ট পঞ্চাশৎ অধ্যায়
—সুন্দৰী দিয়ালৈ প্রত্যাগমন—
আত অনন্তৰে শুনা যেন ভৈল একদিনা
ছয় মাসৰো পৰা মানে।
জিজ্ঞাসা কৰিয়া আতি ছিদ্ৰ ধৰিবাক প্ৰতি
মাধৱক বিপ্র একজনে ॥১৷৷
একদিন ভাত বাঢ়ি আসন খন আৱতাই
হাত ভৰি ধুই বসিলন্ত।
কৰিলন্ত আচমন হেন শুনি বিপ্রজন
আসিয়া আগত ৰহিলন্ত ॥২৷৷
—শূদ্ৰৰ সিদ্ধান্ন—
ৰহতো মাধৱদাস ভাত খাইবে ন পাৱস
তই শূদ্ৰ গোঁসাইক সিদ্ধান্ন।
দিবেক নপাস সাৰ ভুঞ্জবে নপাস আৰ
অদেয় বস্তুক ভক্ত জন॥৩॥
ইহাৰ সিদ্ধান্ত কহ দেখি তান মহাগ্রহ
মাধৱে মনত হাসিলন্ত।
এখন কহওঁ যেবে নুহিবন্ত লাজ তেবে
এহি বুলি ভক্ত মাতিলন্ত ॥৪॥
আসিল ভকত যত কহিলন্ত তাসম্বাত
এহে দায় ধৰিছা আমাক।
