সলোতক নেত্রে আগবাঢ়ি ধৰিলন্ত॥
দুই দুইৰো প্ৰেমত আকুল সমুদাই।
পিৰা অনাই বসিলন্ত দুয়ােজন যাই॥১০॥
কৈৰ পৰা আইলা কণ্ঠভূষণে বােলন্ত।
কি নাে কৃপা কৰিলন্ত আজি ভগৱন্ত॥
কি নো সুপ্রভাত আজি দেখিলো তােমাক।
হেন শুনি বুলিলা মাধৱদেৱে বাক॥১১৷৷
আমাৰে সে শুভদিন তােমাক দেখিলো!
দক্ষিণকুল গৈয়াছিলো তৈৰ পৰা আইলো॥
পাছে মৃদু কৰিয়া মাধৱে বোলা চাই ।
গোঁসাই পুজিবাৰ আতৈ বেলা দেখে যাই॥১২৷৷
মাধৱৰ বাণী শুনি বুলিলন্ত পাছে।
তুমিয়ো জানিলা আৰু পূজিবাক আছে॥
যেতিক্ষণ আমি আসি তােমাক দেখিলাে।
তেখনে গোসাইৰ পূজা সমস্তে সিজিল॥১৩॥
একান্ত ভক্তৰ সঙ্গ নপাৱয় যেবে।
পূজা আদি হৰি সেৱা আচৰিবে তেবে॥
যেবে জানা মহা ভকতৰ সঙ্গ পাই।
তেবে পুজা আদি কৰি কাতাে কাৰ্য্য নাই॥১৪।৷
যেখন তােমৰা আসিবাৰ বার্ত্তা পাইলো।
নমো কৃষ্ণ বুলি ফুল ঢালিয়া আসিলো॥
কতোক্ষণ দুইজন কৃষ্ণ কথা কই।
বসিয়া আছন্ত আতি আনন্দিত হুই॥১৫৷৷
পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২৯৯
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৭অ]
২৭১
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত