এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৫অ]
২০৭
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধবদেৱ চৰিত
গাছৰ ভিতিক চাই তাঙ্ক দেখি
পুছিলা শঙ্কৰে হাসি ॥১৩।৷
কিবা ভৈল আজি দুই গােটা সূৰ্য্য
দেখি চাহিয়ােক সবে।
শঙ্কৰ দেৱৰ বচন শুনিয়া
কহিলা ভকতে তেবে ॥১৪৷৷
নুহিকয় আতা উঠিছা গাছত
কমল লােচন যাই।
সূৰ্য্যেৰ প্ৰভাৱ লাগি তান গাৱ
জ্বলন্ত সূৰ্য্য পৰায় ॥১৫।৷
শঙ্কৰে শুনিয়া বিস্ময় মানিয়া
বুলিলন্ত তাঙ্ক পাছে।
শুনিয়াে কমল- -লােচন নুঠিবা
আনাে বেলা আৰো গাছে ॥১৬৷৷
-ৰামনাম মাহাত্ম্য-
আৰো একদিনে সবে ভক্তগণে
বেলি সাতঘটি ভৈলে।
শঙ্কৰ দেৱৰ আগত সবেও
বিনয় বচন বােলে ॥১৭৷৷
তােমাঠেৰ ঘৰে ৰহে যিটো নৰে
ভাগ্যৰ তাৰ মহিমা।
কাহাৰ শকতি কহিয়া সম্প্রতি
কৰিবেক তাৰ সীমা ॥১৮৷৷
