পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২২৮

[৪৪ অ

শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

সমস্তকে ৰাজা শিকাই আছন্ত সংস্কৃত ॥৪৬৷৷
পণ্ডিতৰ শিষ্য সবে সভাত ফুৰয়।
কৰি কেন চেষ্টা তাক জিজ্ঞাসা কৰয়।৷
সভা উঠি শিষ্যগণ দেখে বিপর্য্যয়।
সবে লোকে সংস্কৃত বচন বােলয় ॥৪৭৷৷
তধা দিয়া থাকে তাৰা মানিয়া বিস্ময়।
সংস্কৃত বিনে আন মাত নাহিকয়।৷
একদিনা চিলাৰায় দেৱানৰ ঠাই।
তাৰ শিষ্যগণে গৈয়া শঙ্কৰক পাই ॥৪৮৷৷
শঙ্কৰ আছন্ত বসি চন্দন চৌৰাত।
শিষ্যগণে শঙ্কৰক লগাইলন্ত মাত ৷৷
ইকথা সিকথা পুছি আছন্ত তথাত।
লাগিল সম্বাদ অন্যোঅন্যে বােল মাত ॥৪৯৷৷
কতােক্ষণান্তৰে বুলিলন্ত তাৰা সবে।
নপাৰয় শূদ্রে ভাগৱতক পঢ়িবে ৷৷
শুনিয়া শঙ্কৰদেৱে হাসি বুলিলন্ত।
শূদ্রে পঢ়িবাক পাৰে তাঙ্ক দেখাইলন্ত ॥৫০৷৷
ব্রাহ্মণ সকলে যদি ভাগৱত পঢ়ে।
তেবে তাৰা সকলত ঈশ্বৰ জ্ঞান চড়ে।৷
ক্ষত্রী পঢ়ি পাৱে ৰাজ্য সাগৰ পর্য্যন্ত।
বৈশ্যে পঢ়ি হােৱৈ জানা মহা ধনৱন্ত ॥৫১৷৷
শূদ্রে পঢ়ি শুদ্ধ হুই পাতক সদ্ৰুত।
এহিমতে নানা শ্লোক দেখাইলা বহুত ৷৷