পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২২৭

৪৪ অ]

১৯১

শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

উদয় গিৰিৰ ৰাজ নৰনাৰায়ণ।
তান লগে আইলো বাদ কৰিবাক মন ৷৷
এহি জানি ৰাজা সব পণ্ডিত মিলায়াে।
কৰোঁ বাদ ৰাজা তাক আপুনি বুজিয়ো ॥৪১৷৷
পণ্ডিতৰ বাণী শুনি নৰনাৰায়ণ।
দুয়ো হাতে বালা দেখি গুণে মনে মন ৷৷
জিনি একো ৰাজ্যৰ পণ্ডিত একো খান।
বালা বান্ধি আছে দুই হাতে বিদ্যমান ॥৪২।৷
দুয়ো কিলাকুটীৰ পৰায় দুয়াে হাতে।
দুই শাৰি বালা বান্ধি আছয় সাক্ষাতে ॥
ৰাজা বােলে আনে আক নপাৰে উত্তৰে ।
জিনিবাক পাৰিবন্ত কেৱল শঙ্কৰে ॥৪৩৷৷
এহি গুণি ৰজা পণ্ডিতক বুলিলেক।
ৰহোক কৰিয়া বাসা পণ্ডিত পাইবেক ৷৷
মই, নৰনাৰায়ণ ৰাজা মােৰ ঠাই।
ব্রাহ্মণে জিনিবে তেবে কিবা যশ পাই ॥৪৪৷৷
শূদ্রে জিনিবাক যদি পাৰয় তােমাক।
তেবেসে যশস্যা মােৰ শুনা সত্যবাক ॥
আছােক ব্রাহ্মণ নিষ্ঠ কৰি বােলাে আমি ।
শূদ্ৰক উত্তৰ দিবে নপাৰিবা তুমি ॥৪৫৷৷
নামত শঙ্কৰ এক আছে গৰমৌলি।
সমস্তৰে ভঙ্গ হৈবে সেহি ভঙ্গ ভৈলি ।৷
গৰমৌলি, কাৰ্য্যী, মাজি, পাত্ৰ পুৰােহিত।