এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৮
[৪৪ অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
দেওঁ আশীৰ্ব্বাদ হৌক তােমাৰ কুশল ॥৩৫।৷
ব্রাহ্মণৰ জীবিকাক নকৰিবা ছন্ন।
প্রীতি পূৰ্ব্বকে বােলে কাৰ্পুন্য বচন।৷
ভূমি বৃদ্ধাঙ্গুষ্ঠে ছুই বোলন্ত শঙ্কৰে।
ব্রাক্ষণক হিংসা কৰে কোননাে পামৰে ॥৩৬৷৷
কিন্তু তোৰা ভকতিক বিপক্ষ আচৰা।
নিষ্ঠ কৰি বােলো তবে বাজিবো আমৰা ৷৷
তেবে তােৰা সকলক কিবা কৰো দেখ।
ভকতিক বিৰোধ নকৰি কৰি থাকা সুখ ॥৩৭।৷
এহিবুলি ব্রাহ্মণক গৈলন্ত শঙ্কৰ।
দেখি বৰ হৰিষ মিলিল ব্রাহ্মণৰ ॥
পুছিলেক যেন ভৈল নৃপতিৰ যেন কথা।
কহিলা শঙ্কৰদেৱে দেৱানত তথা ॥৩৮৷৷
যেন মতে দ্বিজগণে বাদ কৰিলেক।
আৰো যেন মতে ৰাজা শ্লোক জুৰাইলেক ।৷
যেন মতে নৃপতিৰ হৰিষ মিলিল।
দগলাক দিয়া যেন বচন বুলিল ॥৩৯৷৷
—পণ্ডিতৰ লগত তর্ক—
থাকন্ত শঙ্কৰদেৱ কতো দিন গৈল।
শুনা আৰু তৈত যেন কথা ভৈল ॥
ষাঠি জন শিষ্য সমে গােটেক পণ্ডিত।
পশ্চিমা আসিল বাদ কৰিবাক চিত ॥৪০৷৷
