পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২২৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৬
[ ৪৪অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

দেখিয়া হৰিষ ভৈল নৃপতিৰ মনে ॥২৪৷৷
পাছে নৰনাৰায়ণ ৰাজা বুলিলেক।
আঠ গােটা শ্লোক মই কৰিছোঁ প্রত্যেক ৷৷
প্রতি প্রতি শ্লোক জোৰা আঠ আঠ হয়।
আঠো জোৰা জুৰিবাক কেহোঁ নপাৰয় ॥২৫৷৷
দুই তিনি চাৰি জোৰা জোৰয় মাত্রকে।
সেহি আঠ শ্লোক তুমি জুৰিয়াে প্রত্যেকে ৷৷
শঙ্কৰে বােলন্ত মহাৰাজা শুনা তুমি।
আনে নপাৰিলা কেনে জুৰিবোহোঁ আমি ॥২৬৷৷
ৰাজা বােলে ইবােলে নােপােৱা ভাণ্ডিবাক।
আন পণ্ডিতক সম নুহিকে তােমাক ।৷
এৰাইতে নােৱাৰা শ্লোক লাগে জুৰিবাক।
শুনিয়া শঙ্কৰদেৱে বোলন্ত ৰাজাক ॥২৭৷৷
তভো বুদ্ধি অনুসাৰে পাৰিবো যিমান ৷
তযু আজ্ঞা পালিয়া জুৰিবো সেহিমান।৷
জুৰিবে লাগিলা শ্লোক ৰাজাৰ আগত।
শুনন্তে অমৃত যেন বৰিষে কর্ণত ॥২৮৷৷
প্রত্যেক শ্লোকৰ সাত সাত জোৰা পাছে।
জুৰিলন্ত ৰাজাই আনন্দেৰে শুনি আছে ।৷
জুৰিবাক দেখি ৰাজা বিস্ময় ভৈলেক।
আমিয়াে নপাওঁ ইটো অৰ্থক প্রত্যেক ॥২৯৷৷
শঙ্কৰদেৱৰ ৰাজা মহিমা দেখিয়া।
মনুষ্য নােহয় এন্ত মনত মানিয়া৷।