পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৪
[৪৪অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

তাৰ হাত হন্তে আৰ গোটেক নিলেক ॥১৩৷৷
তাৰ হাত হন্তে আৰ গােট কাঢ়ি লৈল ।
তাৰ হাত হন্তে আৰ গোট লৈয়া গেল।৷
এহি মতে কমলিক ধৰা ধৰি কৰে।
দেখিয়া ব্রাহ্মণ সব দেখি মূৰ্চ্ছে মৰে ॥১৪৷৷
গৰমৌলি পাছৰ পৰা কমলি দিলা নিয়া।
বসিলা শঙ্কৰ গুৰু কমলিক পায়া ৷৷
ৰাজা বিনা আনে কমলিত দলিচাত।
বসিবে নপায়ে একো জানা সি চৌৰাত ॥১৪৷৷
লাগ পায়া শঙ্কৰক আনন্দ ৰাজাৰ ।
শঙ্কৰৰো ভৈল আতি আনন্দ অপাৰ ৷।
ৰাজা বােলে কিবা বণ্টা দিবো শঙ্কৰক।
শঙ্কৰে বােলন্ত বণ্টা আছে যােগ্য মােক ॥১৬৷৷
যিটো খল গুলা দিয়া আছে বিপ্রলােক।
সবে বণ্টা হুই যদি তাঙ্ক বুজিয়ােক।৷
যিবা খল গুলা দিয়া ব্রাহ্মণে আছয়
সবে সত্য হুই অল্প কৰাইবে পাৰয় ॥১৭৷৷
ৰাজা বােলে মনত আছিল মােৰ দুঃখ।
তেখনে গুছিল সবে দেখি তযু মুখ ৷৷
আজি যায়ো বাসা কালি প্রভাতে আসিবা।
বুজিবো ব্রাহ্মণ সবে কহি আছা যিবা ৷৷১৮৷৷
এহি বুলি ৰাজা গুৱা চন্দন দিয়াইল।
সুগন্ধি পুষ্পৰ মালা অনেক পিন্ধাইল ৷৷