এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪১ অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ মাধৱদেৱ চৰিত
—নিৰ্য্যাতন-
বোলন্ত নৃপতি দুৰ্গাক নমিয়ো
তাৰা বোলে নপাৰিবো।
কৃষ্ণত শৰণ পশি আবে কেন
আনক মাথা দোৱাইবো॥৭॥
শুনিয়া নৃপতি মাৰিবাক প্ৰতি
পাঞ্চিল গৰমৌলিক।
মাৰে দুই মাৰ কাঠা চেঙ্গি আৰ
গড়কা আতি অধিক॥৮॥
বাঁশ গড়কাতে ভাঙ্গিলেক হাত
নাৰায়ণ ঠাকুৰৰে।
গোকুল চান্দক মাৰয় সততে
কণ্ঠায়ে আঠাৰে জোৰে॥৯॥
মাৰে যিবালোকে বোলন্ত তাঁহাকে
গাৱে নাহি তোৰ বল।
পাৰা মানে আটে সমস্তে কাণ্ঠাকে
পাইবাক লাগয় ফল॥১০॥
—কৃষ্ণত আত্মসমৰ্পণ—
কেন নৰ তনু পায়া আমি পুনু
কৃষ্ণত ভক্তি নকৰে।
এতেকে সমস্তে ইন্দ্ৰিয় গণকে
মাৰক যিমান পাৰে॥১১॥
