পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/১৯২

১৬৪

[৩৭ অ

শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

নাহি তান বাসা ঘৰ, শুনি ঠাকুৰিয়া গই, ডাক দি লােকক নিল, যােগাইলেক সিধা পাতি, মাধৱক চাহিলন্ত, আজি মাধৱ কি কৰিলা, শুনি সবে হাসিলন্ত, সুখে তৈতে আছিলন্ত, সুমৰিয়া ৰাম হৰি,

সিধা পাতি জোত কৰ ॥১২॥ ভুঞ্জা পাতি সাজি লই। বাসা ঘৰ সাজি দিল ॥১৩৷৷ দিলন্ত বিদায় মাতি॥ শঙ্কৰে হাসি বুলিলন্ত ॥১৪॥ মাধৱে সমস্ত কৈলা॥ ভােজনক কৰিলন্ত ॥১৫॥ প্রভাততে লড়িলন্ত৷৷ যান্ত মহা ৰঙ্গ কৰি ॥১৬৷৷

—বৰপেটালৈ পুনৰাগমন—

পাছে বৰপেটা থান, দেখি আই গােসানীৰ, নমস্কাৰ কৰি যাই, তযু আশীর্ব্বাদে গই, বােলা আই মাধৱক, পাপৰ ভাণ্ডাৰ পোড়া,

আসি পাইলা বিদ্যমান॥ তেবে মন ভৈলা থিৰ ॥১৭৷৷ মাধৱে বােলন্ত আই আসিলাে আতাক লই ॥১৮৷৷ সুখে বাপু থাকিয়োক। শঙ্কৰ মাধৱ বােলা॥১৯৷৷

অষ্টত্রিংশ অধ্যায়

—ব্যাসকলাই বিপ্রৰ দুৰৱস্থা—

গৃহক শঙ্কৰদেৱ আসিলন্ত যেবে ।
সকল লােকৰ ৰঙ্গ-মন ভৈল তেবে৷৷
ভকত সবৰ মহা আনন্দ মনত।
কহন্ত শঙ্কৰদেৱে কৃষ্ণ কথা কত ॥১॥