এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫ অ]
১৫১
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
আশ্বাস কৰি চলিল॥ ১৩॥
—গয়া তীৰ্থত—
অনন্তৰে গৈয়া পাইলা তীৰ্থ গয়া
সব লোক হৰষিতে।
তীৰ্থৰ যতেক কৰ্ম্ম দান আদি
আচৰিলা বিধিৱতে॥১৪॥
—বৃন্দাবন যাত্ৰাত মাধৱৰ আপত্তি—
পাছে বৃন্দাবন যাইবে ভৈল মন
শঙ্কৰ দেৱৰ জানি।
ৰাম-ৰাম গুৰু ৰামৰায় আদি
উল্লসিল সবে প্ৰাণী॥ ১৫॥
মনত উৎসুক কৰন্ত কৌতুক
আমি যাইবো বৃন্দাবন।
আই গোসানীৰ বচন সুমৰি
মাধৱৰ নাই মন॥ ১৬॥
বোলন্ত শঙ্কৰ মাধৱ তোমাৰ
উৎসুক নেদেখো মনে।
নিৰন্তৰে লোক কৰয় কৌতুক
চলি যাইবে বৃন্দাবনে॥১৭॥
বোলন্ত মাধৱে ন পাৰিবো আতা
মই যাইবে বৃন্দাবন।
শুনিয়ে যিমত নেদেখি সিমত
কুচিত কৰিব মন॥১৮॥
