পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/১৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫ অ]
১৪৭
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত

তেখনে ঈশ্বৰ বুলি জানিলা মনত।
জানি হৰি ভক্তি ইচ্ছা কৰে যিটো লোক।
ডাক ছাড়ি শঙ্কৰ মাধৱ বুলিয়োক॥৩৮॥

পঞ্চত্ৰিৎশ অধ্যায়

—তীৰ্থদৰ্শন—

আত অনন্তৰ শুনা সাধু নৰ
 শঙ্কৰ মাধৱ দুই।
চলন্তে পথত কৃষ্ণ লীলা যত
 সুমৰি আনন্দ হুই॥১॥
প্ৰেমৰ ভৰত সমস্ত লোকত
 কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ কই।
চলন্ত শঙ্কৰ পাইলা অনন্তৰ
 কবীৰৰ থান গই॥২॥

—কবীৰৰ ঠাইত—

স্ত্ৰী এক দেখিল তাহাঙ্ক পুছিল
 কবীৰৰ কোন আছে।
তাসম্বাৰ বাণী শুনি অনুমাণি
 তায়ো বুলিলন্ত পাছে॥৩॥
আৰা সব বিষ্ণু ভকত এতেকে
 কবীৰক পুছিলন্ত।