—শঙ্কৰদেৱৰ যুক্তিবাণী—
সৰ্প ব্যাঘ্ৰাদিয়ো যদি খেদিয়া মাৰয়।
কাল মৃত্যু আদি তাক কহিবে পাৰয়॥
নুহি সৰ্প ব্যাঘ্ৰ আসি খেদি যাই যিটো।
মৰিলো জানিবা তাক আত্মঘাতী সিটো॥৪॥
হেন শুনি উলটিয়া মাধৱ আসিলা।
শঙ্কৰ যিমতে যান্ত সেহিমতে গৈলা॥
আৰো এক কথা কহোঁ শুনা সাধু যত।
আছন্ত শঙ্কৰদেৱ, গৈয়া বেহাৰত॥৫॥
—সীতাস্বয়ম্বৰ নাট—
শঙ্কৰদেৱৰ মুখে শুনি কৃষ্ণ কথা।
দেৱানো শৰণ লৈলা শঙ্কৰত তথা।৷
দেৱানৰ বাণী শুনি সীতা স্বয়ম্বৰ।
ৰামায়ণ অঙ্ক (১) কৰি দিলন্ত শঙ্কৰ॥৬॥
(১) দ্বিজ ৰামানন্দই গুৰুচৰিতত (২৭,৮২) লিখিছে :—
“ৰামৰ বিবাহ কথা সীতা স্বয়ম্বৰ।
অঙ্কক লিখিলা তৈতে শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ॥
শুক্লধ্বজ নৃপতিকো অঙ্কে নিবন্ধিলা।
অঙ্কতে শ্লোকক কৰি অঙ্ক সমাপিলা॥
দৈত্যাৰি ঠাকুৰৰ মতে, এই নাট শঙ্কৰদেৱ ২য় বাৰ তীৰ্থযাত্ৰাৰ আগতে লিখে। কিন্তু দ্বিজ ৰামানন্দৰ মতে, ২য় বাৰ তীৰ্থযাত্ৰাৰ পৰা উলটি আহিহে লিখিছিল। সীতা স্বয়ম্বৰ নাটৰ অন্তত লিখা শ্লোকৰ মতে নটৰচনাৰ সময় ১৪৯০ শক। গতিকে দ্বিজ ৰামানন্দৰ কথাত যুক্তিসঙ্গত। এই শকতে শঙ্কৰদেৱে বৈকুণ্ঠ প্ৰয়াণ কৰে। দৈত্যাৰিঠাকুৰে কথা অগা-পিছা কৰিছে।
