এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮ অ ]
১১৫
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধবদেৱ চৰিত
মাধৱক চাহি হাসি নদী ভাটি দিলা॥
শঙ্কৰ যাইবাৰ দেখি হোৱা ভাত এৰি৷
তেতিক্ষণে মাধৱদেৱ গৈলন্ত লৱৰি॥১৭॥
এক মেৰ ভাটি দিয়া শঙ্কৰ ৰহিলা।
তিলক্ষণ অন্তৰে মাধৱ আসি পাইলা।
মাধৱক দেখি দেৱ শঙ্কৰে পুছিলা।
এখনে মাধৱ আইলা ভাত কি কৰিলা॥১৮॥
মাধৱ বোলন্ত যৈত নৰহিলা তুমি।
তৈত কি ভোজন আৰ কৰিবোহোঁ আমি॥
শঙ্কৰে বোলন্ত তেবে অকাৰ্য্য কৰিলো।
কূট বুদ্ধি কৰি মই ভটিয়াই আইলো॥১৯॥
মই বোলো মাধৱে ভোজন কৰিবন্ত৷
পাছতেসে আমাৰ পাশক আসিবন্ত॥
এহু কৰি ভাত এৰি আসিবাহা যেবে।
আমিও তহিতে ৰহিলো হন্তে তেবে॥২০॥
-বৰপেটাত ৰস বাস-
আনো নানা বহুবিধ বচন বুলিলা।
পালন্দিত আসি দেৱ শঙ্কৰ ৰহিলা॥
হালধীয়া হন্তে আসি নাৰাণ ঠাকুৰ। (১)
তহিতে পাইলন্ত লাগ শঙ্কৰদেৱৰ॥২১॥
যেনমতে পাইলা মহা বাহুল্যক ভয়।
নুতুলিলোঁ তাক আত জানা সাধুচয়॥
(১) নাৰায়ণ ঠাকুৰ।
